Monument van de revolutie

In 1981, wordt door het toenmalige ministerie van Cultuur en Jeugdzaken een wedstrijd uitgeschreven onder Surinaamse beeldend kunstenaars, voor een monument van de revolutie.

Het monument moet komen op de plek waar ooit het hoofdkantoor van politie heeft gestaan aan de Waterkant. Het moet onthuld worden op 25 februari 1981, tijdens de viering van een jaar revolutie.

Jules doet mee aan de wedstrijd en wint. 

Zijn ontwerp bestaat uit een open en landelijk deel dat een wandelpark kan worden in de toekomst.

In het centrum van het park komt een verhoging, waarbij kalk witte elementen, plantenbakken en de pilaren die het oude hoofdkantoor van politie symboliseren. 

Op het middelste witte bouwwerk komt een paneel gemaakt uit gezandstraald aluminium. Daarop een vrouw, symboliek voor mama Sranan, met de vlag hoog boven zich, omringd door een groep militairen.

​

De prijs voor deze wedstrijd is een bedrag van 100.000 Surinaamse guldens.

Velen zien dit bedrag als grote rijkdom voor Chin, maar niets is minder waar. Met dit geld moeten alle kosten voor de uitvoering betaald worden.

Waarbij: grondreiniging van de locatie, egaliseren van de plek, aanleg van elektra, maar ook de kosten voor de bouwtechnische tekeningen, een architect, alle materialen die gebruikt worden en alle arbeiders die werken aan dit project.

Het gezandstraalde aluminiumplateau wordt vervaardigd door de arbeiders van de bauxietfabriek Suralco te Paranam (district Para).

​

In de periode voorafgaand aan de onthulling ondervinden Chin en zijn gezin veel bedreigingen van politieke tegenstanders, die het  monument zien als een statement vanuit het toenmalige bewind o.l.v. Henk Chin A Sen.

Voor Chin is het monument een uitdaging, een van zijn grootste werken die hij ooit vervaardigd, wordt werkelijkheid.

Het monument wordt in bijzijn van minister André Kamperveen van Cultuur en Jeugdzaken onthuld.